روایت جشن چهل و چهارمین بهار انقلاب| دخترانی که ژست غرور گرفتن

زینب پورمرادی چهل چهارمین سال انقلاب در چالوس بعد از چند روز بارندگی و برکت با نور فروغ خورشید شروع می شود.

با راه رفتن کم حجاب کنار با حجاب ها، با لبخند، با بغض، با نشان دادن اینکه ایران یکپارچه است.

ساعت نزدیک به 9 صبح می رسم جلوی دانشگاه.

انتهای صف را نمی توانم ببینم، نوجوانان درگوشی می گویند و یواشکی می خندن، یک زن شال بچه 5 ساله اش را دور صورتش می پیچد، صدای مردی که با تلفن همراهش صحبت می کند را می شنوم: زودتر بیا هنوز شروع نشده میهمان های انقلاب با هزار رنگ از بزرگ وکوچک، مرد و زن، دختر و پسر با دل های روشن به امیدِ ایرانِ قوی آمده اند.

  هوا سرد است و من دستانم را جیب مانتوام فرو بردم.

عکاسان جلوی جمعیت در حال آماده کردن دوربین های شان هستند.

دخترکی با موهای فرفری و شلوار چرم از بین همه عبور می کند تا خودش را به جمعیت بانوان برساند، بچه های بسیجی به استقبالش می روند: خوش آمدید و پرچم را به او می دهند دخترک با لبخند تشکر می کند و با پرچم برافراشته در دستانش به راه خود ادامه می دهد.

کمی جلوتر که می روم پاتوق پسرهای دهه نودی را می بینم که با هم سر و کله می زنن.

گوشی ها را به همدیگر نشان می دهند و می خندند.